സ്വപ്നത്തിന്റെ ഗര്‍ഭാശയഭിത്തികളിൽ
പറ്റിപ്പിടിച്ചു വളർന്ന
വലിയൊരു മോഹത്തിന്റെ
വേരുകൾ,
ഒരു കണ്ണിലെ ആകാശം
പെയ്തുതോർന്ന നേരത്തിനിപ്പുറം
അടർന്നുവീണ് ഇല്ലാതെയായി.
വീണ്ടുമൊരു സ്വപ്നത്തിന്റെ
ഭ്രൂണഹത്യ.
ഏറ്റവും സുന്ദരമായ ചില രാത്രികളോട് പറ്റിപ്പിടിച്ചുകിടക്കുന്ന നിശ്ശബ്ദതകൾപോലെ, ഏറ്റവും ശാന്തമായി പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴപോലെ, ഒറ്റനിറത്തിൽ എഴുതിക്കഴിഞ്ഞ കവിതപോലെ, മരണത്തിന്... എന്തോ ഒരു സൗന്ദര്യമുണ്ട്...
