മെലിഞ്ഞ കൈവിരലുകൊണ്ട് കരിമഷിയെടുത്തവള്‍,
നിദ്രവിട്ടൊഴിയാത്ത മിഴിക്കോണ് പിന്നെയും,
കൂര്‍പ്പിച്ച് കറുപ്പിച്ച് കണ്ണാടി നോക്കി.
നരതെളിഞ്ഞെന്ന് കാണാതിരിക്കാന്‍,
കരികുറേമുടിയിലും വരച്ചുകോതി.
ഇരുട്ടിലിറങ്ങിനടന്നൂ, ഉള്ളിലൊരു
കനലടുപ്പുണ്ടപ്പോഴുമെരിയുന്നു.
ഇരുട്ടിന്റെ ശീലയില്‍ പുതച്ചുമറഞ്ഞുഞാന്‍
അഴുക്കുചാലോടിക്കടക്കാന്‍ ശ്രമിക്കവേ,
ഭയക്കേണ്ടതാരെയീ നഗരപന്ഥാവിതില്‍ ?
നരിയെയോ അതോ നരനെയോ ?
പത്തുചില്ലിക്കാശിനത്താഴവും വെടിഞ്ഞ-
ന്തിയാമത്തില്‍ പുറത്തിറങ്ങുന്നവള്‍.
പകലുകണ്ടാല്‍ കല്ലെറിഞ്ഞിടുന്നവരുണ്ട്,
അവര്‍ത്തന്നെ രാത്രിയില്‍ പായൊരുക്കും.
ലഹരിമൂത്താലവര്‍ക്കെന്തുമാവാം,
മുറിപ്പെടുത്താം, ചതയ്ക്കാം വധിക്കാം.
ഒടുക്കം വിയര്‍ത്തും തളര്‍ന്നും മുറിഞ്ഞും,
കൂരയെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ത്തന്നെ ഭാഗ്യം.
തൊട്ടിലില്‍ വാവിട്ടുകരയുന്ന കുഞ്ഞിന്ന്,
പൈമ്പാലുകാച്ചിക്കൊടുത്തവള്‍ ഏങ്ങലോടു-,
ള്ളിലെ വ്രണത്തിന്റെ നോവോടെ ചൊല്ലി,
എന്റെ മുലപ്പാല്‍ നീ കുടിക്കവേണ്ട.!