നിദ്രയിൽനിന്ന് പുറത്തുകടക്കാൻ
കഴിയാത്ത രാത്രികളിൽ.....
ഒരു മൂളിപ്പാട്ടുപോലെ,
വിദൂരത്തുനിന്നെത്തുന്ന
ദുസ്സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഇഴവള്ളികൾ,
വളർന്ന്, എന്നെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കും...
ഉണരാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ.. ഇരുട്ടിനു കണ്ണുകളുണ്ടാവും....
നിഴലുകൾ സർപ്പങ്ങളാവും,
കൂമനും കഴുകനും, നരിയും നരിച്ചീറുമാവും...
കാറ്റ് തീഗോളമാവും...
പിന്നെ ആ വള്ളികളിൽ ചോരപ്പൂവുകൾ വിടരും.
എന്റെ ചലനങ്ങളെ അവ ബന്ധിയാക്കും.
വിലാപങ്ങളെ തടഞ്ഞുവെക്കും.... എന്നെ -
ഇരുട്ടിന്റെ അഗാധ ഗർത്തത്തിലേക്ക് വലിച്ചിടും.
എല്ലാത്തിൽനിന്നും ശാന്തതയിലേക്ക്
കണ്ണുതുറക്കുമ്പോൾ ,
നിദ്ര ആ ഗർത്തത്തിൽ വീണുപോയിട്ടുണ്ടാവും..
അതേ ദുസ്സ്വപ്നത്തെ കവിതയാക്കാൻ,
വീണ്ടും ഒരു രാത്രി ഞാൻ ഉറങ്ങാതിരിക്കും...