പ്രിയേ..

ഏകാന്തതയെ കുടിക്കുന്ന
യാമങ്ങളിലെല്ലാം ഞാൻ ഉന്മത്തനായിരുന്നു.
നിന്റെ കാൽപ്പാടുകൾ
ഒളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മഴക്കാടുകളിൽ,
ഞാൻ വീണ്ടും നിനക്കായ് തിരയുന്നു.
പ്രിയേ..
എന്റെ തൂലിക, നിന്റെ ഇനിയും വറ്റാത്ത
മിഴിനീരിൽ കുതിർത്ത്
ഞാൻ ഒരിക്കൽകൂടി എഴുതാൻ തുടങ്ങുന്നു.
അജ്ഞമായ ദിക്കുകൾക്കപ്പുറത്തെ
ആകാശത്തിന്റെ മൗനത്തെക്കുറിച്ചും,
ഇരുട്ടിൽ, ആരും കേൾക്കാത്ത
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ.....ആത്മാക്കളുടെ...
നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചും,
എനിക്ക് നീ പറഞ്ഞു തന്നാലും...